Dönme dolabın en tepesinde asılı kaldı hayaller
Bizden bile önce yaşlandı içimizdeki çocuk
Nasıl kanadık nasıl yandık göremedi kimseler
Acizliğin en dibinde can çekişirken saatler
Nasıl büklüm büklüm dolandık zamanın dişlilerine
Dikenli telden yollar ve aynada yabancı yüzler
Alıştık sandık,aldandık yalan sevgiler peşinde
Hangi dağ yıkılır hayallerimizin üstüne
Yada hangi deniz taşar coşkularımızın yerine
Hangi aşk inandırır,hangi fırtına dağıtır
Neler gördük neler tükendi gerçeklerden bihaber
Ne kaldı geriye buruk gülümsemelerden başka
Bir parça dün, bir tutam ses elde avuçta
Yaşamalı bugünü, kaybedecek daha ne var ki
Biraz nefes, biraz yürek,biraz aşk belki kapıda…
NİLGÜN VURGUN
25 Eylül 2011, 09:00
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder