Hayata güvenimi kaybetmemiş,
Henüz;
Acımasızlığını farketmemiş
Ve savaşlarımda yorulmamış
Türlü çetrefilli yollarla yoğrulmamıştım
Ve ilk seni sevdim.
Ayağım tökezlese hemen uzanıp tutardın elimi
O sıcacık, o tütün kokan ellerinle,
Düşmeme izin vermezdin.
Yorulsam kucağında dinlenirdim
Saçlarımda parmaklarının izi,
En güvenli sığınağımdın sen.
İlk sevdiğim erkektin sen
Çatık kaşlarının altında şefkatle bakan gözlerini severdim gözlerimde
Ve başucumda söylediğin şarkıydın uykusuz gecelerimde
Aksiliğini,huysuzluğunu,saman alevi öfkeni sevmezdim bir,
Bir de birgün olmama ihtimalini!
İlk sevdiğim erkektin sen
Dağlar gibi heybetli
Dilden dile anlatılan kahramanlar kadar güçlüydün
Kahramanlar kadar cesur ve asi
Bazen çekilmezdin.
Yüz defa anlattığın hikayeleri
Her defasında ilk kez gibi merakla dinlerdim
Ve sen ilk kez anlatıyormuşsun gibi
O çocuksu pırıltıları yüzünden eksik etmezdin.
Ben senden ayrılıp gittiğimden beri;
Kimse şarkı söylemedi başucumda gecenin bir yarısı
Hastalandığımda kimse renkli şekerlerde getirmedi
Oyuncak bebekler de!
Kabus görüp korktuğumda
Kimse ışıkları açmıyor, benimle sabahlamıyor da.
Büyüdüm diye mi?
Yoksa kimse sen gibi değil diye mi baba?
NİLGÜN VURGUN
26 Haziran 2011, 21:17
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder