NLP- TOTE MODEL - HİKAYE 1-

-BİR MEKTUP-

      Ellidört yaşındayım.Şu an nerede olduğumu, nasıl olduğumu ne soran var ne bilen.Yıllar evvel di: Henüz yirmibeşimde ,gençliğimin en güzel günlerinde geziyor, eğleniyor,geleceğe dair en pembe hayalleri kuruyordum.Ailem özellikle de babam şu an ki düşünceme göre aslında sevmekten ziyade sadece aklındaki hayırlı oğul olmam için uğraşıyordu.Devlet okuluna hiç gitmedim,kolejlerde büyüdüm.Liseyi bitirdikten sonra yine bir devlet üniversitesine gitmedim, kazanamadım.Sınavlara zaten hiç çalışmamıştım.Ne gerek vardı ki ,babamın yeterince parası vardı nasıl olsa.Özel bir üniversitede istediğim bölümde okuyabilirdim.Ben hep iyi bir heykeltıraş olmayı hayal ederdim fakat babam mühendis olmamı ve onunla birlikte çalışmamı isterdi.Onun isteği oldu elbet.Mühendislik bölümünde okumaya başladım.Ailemden ayrı eve çıktım ikinci sınıfa gittiğim sıralarda.O dönemlerde alkole düşünlüğüm gittikçe artmaya başladı.Her gece ya evde parti veriyor, ya başka partilere katılıyor yada öyle avare avare gezip dolaşıp dağıtıyordum.Bazı sabahlar hiç tanımadığım kadınların yanında uyanıyor, bazı sabahlar kendimden  midem bulanıyordu.Aslında çoğu zaman sakin ve uysaldım.Fakat sanki yayın içinde öyle gerilip gerilip durmuş ve yaydan kurtulur kurtulmazda son sürat fırlamış giden bir ok gibiydim.Babam beş vakit namazında dinine bağlı bir adamdı.Fazla konuşmaz, konuştuğunda da hafif otoriter tavrıyla kısa cümleler kurardı.Benden iki yaş küçük kardeşime bakışları bile bir başkaydı.Bunu o gençlik zamanlarımda değil bugün bu yaşımda dahi aynı şekilde düşünecek kadar iyi biliyordum.Kardeşimi çok seviyor, daima onunla meşgul olmaya, korumaya, destek olmaya çalışıyordum.O benim aksime alkolden,eğlenceden,gece hayatından hiç hoşlanmazdı.Bende elimden geldiğince onu uzak tutmaya çaba göstermiştim.Bir de sevgilim oldu nihayetinde çılgınca sevdiğim ve bana sevgisinden zerre şüphem olmayan.Kumral saçları gözleriyle aynı renk gibiydi.Öyle derin bakardı ki gözlerimin içine, korkardım birgün mahrum kalırsam o bakışlardan kör olurum diye.Işığımda o , aydınlığımda o olmuştu.Bir gece onu kardeşimle tanıştırmak için dışarı yemeğe çıkmıştık.Sadece ben birkaç kadeh içmiştim.Dönüşte arabayı kardeşim kullanıyordu bu yüzden.Önümüzde giden araç trafiği altüst ediyordu.Sağa sola ani hareketleriyle neredeyse kazaya sebep olacak derken aniden bizim arabanın aynasını kopararak yanımızdan geçti.Kardeşim sadece “ Allah ıslah etsin” dedi fakat ben camdan dışarı başımı çıkarıp avazım çıktığı kadar bağırıp hakaret ettim.Onunda camı açıktı ve söylediklerimi duymuş olacak ki direksiyonu kırıp yolumuzu keserek bizi durdurdu.Kardeşim bana “ Sakin ol abi lütfen “ diyordu.O arabanın içinden bir adam indi bize doğru gelirken ben de arabadan inip ona doğru gitmeye başlayınca kardeşim ve sevgilimde peşimden geldiler beni arabaya geri getirmek için.Derken adam silahını çıkarıp hepimize ateş etti ve arabasına binip hızla uzaklaştı.Herşey birkaç saniye içinde olmuştu.Gözlerimi açtığımda hastanedeydim.Kardeşim göğsüne isabet eden kurşunla ölmüş, sevgilim komadaydı.Ben ise omuriliğim hasar gördüğü için felç olmuş artık yürüyemiyordum.Sevgilim de  iki gün sonra öldü.Annem evladını kaybetmenin acısına dayanamadı ve birkaç ay sonra vefat etti.Babamı ise bir daha hiç görmedim.Birkaç defa görmek istediysemde benim gibi bir oğlu olmadığını söyleyerek beni kovdu.Okul hayatım, hatta bir hayatım bile kalmamıştı artık.Şu an tek başıma tek odalı köhne bir evde tam otuz yıldır hergün vicdan azabı ve benim yüzümden ölen kaybettiğim sevdiklerime bir an evvel kavuşabilmek için dualar ederek günlerimi geçiriyorum.Gündüzleri beni görürsünüz belki Beyoğlu’nda İstiklal’de kağıt mendil satıyorum benim gibi ağlayanlar gözyaşlarını silsin diye,yada birkaç satır içini akıtabilsin diye tükenen tükenmez kalemler.Benim gibi tükenmiş tükenmez kalemler…

Okuduğunuz hikayeden sonra mutlaka 2. hikayeyi de okumanızı tavsiye ederim.Bağlantıyı okuduğunuzda daha iyi göreceksiniz..

                                                                                                              

                                                                                        NİLGÜN VURGUN

                                                                                                  2013